Deze locatie is onderdeel van de Wet Blue route.

Het gebouw dat in Waalwijk ‘de kousenfabriek’ genoemd wordt, is een deel van de in 1886 opgerichte schoenfabriek van Karel van der Heijden. Voordat hij zijn fabriek bouwt, is Van der Heijden als leerlooier en schoenmakersbaas al aannemer van grote partijen schoenen voor het leger. Die schoenen laat hij door zijn thuiswerkers maken.

Kort voor zijn overlijden in 1893, zet Van der Heijden, die ook wel ‘Karel de Stoute’ wordt genoemd, een voor die tijd opmerkelijke stap: hij benoemt zijn dochter Jans tot directrice van de schoenfabriek. Vijf jaar later besluit zij van de handschoenmakerij een machinale fabriek te maken. Uit die tijd dateert de schoorsteen, die er nu deels nog staat.

Na het huwelijk van Jan…

Deze locatie is onderdeel van de Wet Blue route.

Het gebouw dat in Waalwijk ‘de kousenfabriek’ genoemd wordt, is een deel van de in 1886 opgerichte schoenfabriek van Karel van der Heijden. Voordat hij zijn fabriek bouwt, is Van der Heijden als leerlooier en schoenmakersbaas al aannemer van grote partijen schoenen voor het leger. Die schoenen laat hij door zijn thuiswerkers maken.

Kort voor zijn overlijden in 1893, zet Van der Heijden, die ook wel ‘Karel de Stoute’ wordt genoemd, een voor die tijd opmerkelijke stap: hij benoemt zijn dochter Jans tot directrice van de schoenfabriek. Vijf jaar later besluit zij van de handschoenmakerij een machinale fabriek te maken. Uit die tijd dateert de schoorsteen, die er nu deels nog staat.

Na het huwelijk van Jans met Sebastian Maiburg in 1911 komt steeds meer de nadruk op handelsactiviteiten te liggen en evolueert Van der Heijden langzamerhand van schoenenproducent tot toeleverancier voor de schoenindustrie. In 1932 wordt afscheid genomen van de firmanaam Van der Heijden en gaat het bedrijf verder als S. Maiburg N.V.

Het oude deel van de schoenfabriek is ondertussen in 1929 al overgenomen door N.V. de Sport, die er tot eind 1936 de bekende Marathon-sportschoenen produceert. Als Marathon dan besluit om aan de Burgemeester van der Klokkenlaan een nieuwe fabriek te bouwen, wordt de schoenfabriek aan de Kerkstraat in 1937 ‘de kousenfabriek’ omdat Tricotagefabriek SETA, fabrikant van kunstzijden dameskousen, de nieuwe eigenaar wordt.

Na de Tweede Wereldoorlog besluiten de firmanten van SETA ieder hun eigen weg te gaan en zet Theo van Wijck, onder de naam VeWe, de productie in ‘de kousenfabriek’ voort. Het assortiment wordt gaandeweg uitgebreid met werk- en sportsokken, boorden voor handschoenen en luxe herensokken. Na enkele jaren (rond 1954) wordt de eigendom van de fabriek aan de toenmalige bedrijfsleider Huub de Vaan en boekhouder Wout van Wel overgedragen. Omdat hun achternamen toevalligerwijs ook met de V en de W beginnen, kan de fabriek de naam ‘VeWe’ behouden. Vanwege het bereiken van zijn pensioenleeftijd gaat het aandeel van Huub de Vaan in 1975 over naar zijn zoon Gerard de Vaan, die al sinds 1956 in de fabriek werkzaam is. De Vaan en Van Wel besluiten per 1 januari 1997 de productie te staken en de kousenfabriek op te heffen.

In 2001 wordt een begin gemaakt met de restauratie van de voormalige schoenfabriek, die met de overdracht van het nog resterende deel van de fabrieksschoorsteen aan het gemeentebestuur in 2003 symbolisch wordt afgerond. ‘De kousenfabriek’ is sinds 2002 een rijksmonument, waarin woningen alsmede een bedrijfsruimte zijn gebouwd.