Leerroute Waalwijk | Made in Brabant

Beschrijving

Na een weekend werken fietst Sanne Schoenmakers van 21 jaar op maandagochtend weer naar school. Nog enkel haar eindopdracht en dan is ook haar laatste jaar afgerond, maar wat zal ze kiezen als opdracht? Het moet gaan over innovatie. Thuis gaat ze op zoek naar inspiratie voor een thema dat bij haar past. Op de zolder van haar ouderlijk huis vindt ze een boek dat ze niet eerder heeft gezien: “Schoenmaker, blijf bij je leest” luidt de titel. Sanne lacht hardop wanneer ze de woorden uitspreekt. “Dit is op het lijf geschreven, dit kan geen toeval zijn”. Als ze het boek opent, herkent ze het handschrift van haar opa. Hij werkte altijd in een schoenfabriek, dat wist ze wel, dat deed destijds iedereen. Het boek gaat echter nog veel verder terug, zijn vader en ook zijn opa werkten al met leer en schoenen. Het zit dus blijkbaar in haar bloed, dit moet het zijn. Sanne stopt het boek in haar tas, springt op de fiets en rijdt naar opa. Misschien kan hij iets vertellen over de innovatie in de schoenen- en leerindustrie?

Als ze door de keukendeur naar binnen stapt, hoort ze opa vanuit de tuin roepen. Daar staat hij met zijn fiets in de hand, klaar om een stukje te gaan fietsen. Als ze meefietst, kan hij haar niet alleen iets vertellen, maar zelfs laten zien. Ze starten vanuit Waalwijk en fietsen al snel door de natuur. “Die natuur met haar heldere water en eikenschors stond aan de basis van de leerindustrie in de Langstraat,” vertelt opa. Hij vertelt Sanne verder dat ze het vroeger niet breed hadden, het waren onzekere tijden waarin ze leefden. De een na de andere fabriek in de buurt sloot haar deuren en de lonen lagen erg laag. Het was roeien met de riemen die je had.

Het begon ooit met looiputten op ieders boerenerf en leidde tot vele schoenmakers en zelfs grote stoomschoenfabrieken. Uiteindelijk werkte één op de drie inwoners van Waalwijk in de schoenindustrie, die zo groot was geworden dat er een treinspoor werd aangelegd, bekend als het 'Halvezolenlijntje', om de grote hoeveelheden leer, schoenen en arbeiders te kunnen verplaatsen. “Eerst één spoor, daarna de andere helft, zo was het plan,” vertelt opa. De industrie heeft zichtbaar vele sporen nagelaten als wachthuisjes, fabrieksgebouwen en fietspaden, maar ook in de mensen van de Langstraat zie je vandaag de dag nog steeds de creativiteit en innovatiekracht.